Op 11 november heeft in onze kerk de uitvaart plaatsgevonden van
Rosalia Carrer-Molina Vega.
Rosalia is 95 jaar geworden. Ze leed acht jaar lang aan de ziekte van Parkinson, zodat ze tegen het einde van haar leven niets meer kon. Haar dochter Rosamari en haar schoonzoon Mauro, woonachtig in Abcoude hebben haar tot haar overlijden liefdevol thuis verzorgd.
Rosalia is geboren, opgegroeid en getrouwd in Tanger, toen Spaans Marokko. In de vijftiger jaren braken daar opstanden uit, waardoor Rosalia en haar man met hun twee kinderen in Italië zijn gaan wonen. Haar man is toen naar Nederland gegaan. Toen hij daar werk had en ook woonruimte had gevonden, is Rosalia hem met de kinderen nagereisd. Het zijn uitdagende en intense tijden geweest voor Rosalia: met nauwelijks geld, moest ze haar kinderen in Italië opvoeden; bovendien sprak ze alleen Spaans.
Eenmaal in Nederland heeft ze zich altijd enorm voor haar gezin ingezet, door allerlei typen werk te doen. Ze was een sterke, rechtvaardige vrouw met normen en waarden, die ze haar kinderen ook heeft meegegeven. Nadat de man van Rosalia in 1984 was overleden, heeft ze afwisselend in Spanje en in Nederland gewoond: in Spanje bij familie en in Abcoude bij haar dochter en schoonzoon.
Op de rouwkaart van Rosalia stonden klaprozen afgebeeld. Klaprozen zijn prachtige, krachtige bloemen, die bloeien waar vrijwel niets groeit. Klaprozen zijn in veel Angelsaksische landen ook het symbool van eerbetoon, herdenking en respect. Bloemen, zo passend bij Rosalia.
In liefde, in dankbaarheid, met groot respect is afscheid genomen van Rosalia, waarbij de symboliek van de krachtige, klaproos, terugkwam in de muziek en in de overweging. We mogen erop vertrouwen, dat Rosalia is thuisgekomen, verenigd met haar man Amadeo, in eeuwig licht en oneindige liefde, bij God.
Haar (schoon)kinderen, kleinkinderen, achterkleinkind en verdere familie en vrienden wensen we sterkte met dit verdrietige verlies.
Mocht u de viering terug willen zien dan kan dat via Kerkdienstgemist.nl
Tekst: Margo Birkhoff