Romeinen 5: 7 en 8: “Niet licht zal iemand zijn leven geven voor een rechtvaardige, al zou misschien iemand de moed hebben te sterven voor een goed mens. God echter bewijst zijn liefde voor ons juist hierdoor, dat Christus voor ons is gestorven, toen wij nog zondaars waren.”
Je leven voor iemand of je vaderland geven, heeft te maken met de liefde die je daarvoor voelt. Alhoewel soldaten vaak geen keus hebben, strijd je in principe voor je land of groep. Je leven geven voor je kind kunnen we ook goed begrijpen. Je leven echter geven voor iemand die jou veracht, je ter dood wil brengen en absoluut geen dankbaarheid toont, dat is toch heel wat anders. Toch is dat wat Jezus gedaan heeft. Zijn motivatie was niet anders dan die van ons, het ging om de liefde die Hij voor elk mens voelt. Daarbij maakt het niet uit of die mens dat op prijs stelt, er dankbaar voor is of zich bekeert. Zijn liefde is evenredig groot voor wie die liefde beantwoorden als voor wie dat niet doen.
Dat heeft te maken dat Hij ons geschapen heeft, zich van voor de grondlegging van de wereld zijn hart verpand heeft aan ons mensen. Voor Hem zijn wij allemaal zijn kinderen en geeft Hij zijn leven voor ons als zijn kinderen. Zijn liefde voor ons is oneindig, onvoorstelbaar en doorstaat al onze afwijzing af afdwalingen. Dat is pas liefde en daarin mogen ook wij groeien. Geen gemakkelijke opgave, maar wel een heel mooie.