1 Corinthiërs 12: 4 en 5: “Er zijn verschillende gaven, maar slechts een Geest. Er zijn vele vormen van dienstverlening, maar slechts een Heer.”
Pinksteren is het feest van de kerk. Het is de dag dat de apostelen uit hun schuilplaats kwamen en openlijk begonnen te spreken over het werk van Jezus. Het is de dag dat ze begeesterd raakten doordat de H. Geest werd uitgestort over hun hoofden en zij alle vrees en schroom van zich afwierpen.
Wanneer we dit feest vieren, dan leven we in de hoop dat wij opnieuw begeesterd raken. Dat ook wij vol worden en de vrijheid ervaren om openlijk over Jezus te spreken. Dat de kracht die de apostelen hadden ook in onze tijd zichtbaar wordt. Dat is ook nodig. Het geloof verdwijnt langzaam uit de samenleving, terwijl de levensvragen nog net zo prominent aanwezig zijn. Velen zijn op zoek, voelen zich verweesd en vragen zich af wat ze met hun leven moeten. Men klopt daarbij niet makkelijk aan bij de kerk. Begrijpelijk, omdat er verwarring is over wat de kerk is. Een organisatie of een levend organisme? Het is beiden, maar waar het om gaat is dat wij een levend organisme zijn. Een gemeenschap van Godzoekers die elkaar vasthouden in hun tocht door het leven. Mensen die allemaal een gave hebben en dat inzetten voor de opdracht van God om Hem lief te hebben en de naaste als zichzelf. Daarvoor kunnen we wel een flink portie H. Geest ontvangen in deze week. We hebben het nodig om op weg te blijven gaan, mensen uit te nodigen, te groeien in geloof, hoop en liefde.