2 Korintiërs 13: 11: “Laat alles weer goed komen, neemt mijn vermaning ter harte, weest eensgezind, bewaart de vrede, en de God van liefde en vrede zal met u zijn.”
Het zijn de afscheidswoorden van Paulus aan de gemeenschap met een oproep om eensgezind te zijn. Hoe moeilijk dat is merken we niet alleen in de kerkgeschiedenis, maar dagelijks in ons werk, ons gezin en in de geloofsgemeenschap. Verschillende achtergronden, visies, beelden en ideeën. Wanneer we het doel niet goed voor ogen houden, en waarom we iets doen, dan kan het zomaar gebeuren dat we de vrede kwijtraken.
Eensgezind in de kerk blijven kan, wanneer we onszelf steeds weer onder het gezag van de heilige Geest stellen. Dat betekent dat we wat we willen doen in gebed brengen en aan Jezus vragen wat Hij wil bereiken met onze ideeën. Dat helpt om het van jezelf los te maken en aan Onze Lieve Heer over te laten. Dat is daarmee niet perse makkelijker, maar dan dringt wel het besef door dat het niet van ons afhankelijk is en dat Gods wil wel eens anders kan zijn dan onze wil.
Te vaak strijden we tegen elkaar in plaats van met elkaar en daar komen alleen maar verliezers uit voort. Met Pinksteren is de H. Geest neergedaald op ons allemaal en daarom mogen we leren naar elkaar en naar Gods Geest in elkaar te luisteren. Het geeft eensgezindheid en vrede.