1 Johannes 3:18: “Kinderen, wij moeten niet liefhebben met woorden en leuzen maar met concrete daden.”
Geloven is niet alleen in de kerk samenkomen en daar fijn bij elkaar zitten. Geloven is op weg gaan. Dat gebeurt concreet door de zegen die we ontvangen aan het eind van de viering. Het is een zegen met een opdracht om de wereld in te gaan en daar te leven. Te leven als iemand die barmhartigheid leeft en dat laat zien in daden. Daden van omzien naar elkaar, daden van vergeving, van zorg en aandacht. De eerste gemeenten vielen op omdat ze elkaar liefhadden. Blijkbaar in die tijd iets heel bijzonders, dat je zorg had voor elkaar en steunde in moeilijkheden en armoede. In onze tijd hebben we dat grotendeels via de overheid geregeld, maar we zien overal om ons heen, dat de overheid lang niet het antwoord is op de noden die er spelen. Het is het gewone christelijk handelen dat maakt dat we de nood van de ander zien, dat we op elkaar letten wanneer iemand hulp nodig heeft, dat we de eenzamen opzoeken en de zieken verzorgen. Daar lost de overheid niet allemaal op. Dat lost de liefde, die we door Christus ontvangen en die we elke zondag tot ons mogen nemen, mogelijk wel op. Dat die liefde centraal staat in ons leven en dat we daarnaar handelen.