Waarnemend pastoor Mgr. drs. Herman W. Woorts
In 1963 ben ik geboren in Abcoude en daags daarna gedoopt in de parochiekerk Cosmas en Damianus. Ik woon in Utrecht maar de band met Abcoude is nog steeds 
sterk, mede omdat mijn ouders, broer en schoonzus en hun kinderen er wonen en mijn roeping tot het priesterschap daar begonnen is. Na mijn Eerste H. Communie werd ik misdienaar. Vooral onder schooltijd dienen bij uitvaarten en huwelijken was extra bijzonder, maar zeker ook de dagen rond Kerstmis en Pasen waren voor mij prachtige momenten. Nu zeg ik: het was telkens een thuiskomen bij God.
Toen ik 16 jaar was werd mij tijdens zaterdagavondmis helder dat ik priester wilde worden. Geknield achterin de kerkbanken voelde ik tijdens het Eucharistisch gebed ineens een sterke innerlijke beweging naar het altaar en hoorde ik in mijzelf : “Daar is Jezus, bij Hem moet ik zijn”. Het heeft mij nooit meer losgelaten.
In diezelfde periode werd ik uitgenodigd om deel te nemen aan de eerste jongerenbedevaart vanuit ons land naar Lourdes. Dat was een zeer indrukwekkende ervaring. Ik maakte voor het eerst mee wat het betekent om rooms-katholiek te zijn: deel uitmaken van die wereldwijde Kerk. Daar in Lourdes is een grote verbondenheid, vrede, kracht en vreugde met jong en oud, ziek en gezond als medepelgrims tezamen.
Na mijn middelbare school ben ik theologie gaan studeren in Amsterdam en verhuisde naar de priesteropleiding te Utrecht. Stages heb ik gedaan op de Filippijnen, in een psychiatrisch ziekenhuis en de parochie van Heino.
In 1991 werd ik diaken gewijd en benoemd in Doetinchem. In 1992 werd ik priester gewijd en ging vervolgens naar Raalte. In 1997 werd ik pastoor van Dalfsen, Ommen en Hoonhorst en later van meer parochies in Salland. In 2004 ben ik voor een academisch jaar naar Rome geweest om mij verder te verdiepen in de christelijke kunst en iconografie omdat ik tevens docent voor dat vak was geworden op priester- en diakenopleidingen in ons land. Nadien ben ik ruim vier jaar pastoor geweest van Zeist en de Utrechtse Heuvelrug.
Sinds 2009 ben ik bisschoppelijk vicaris van het vicariaat Utrecht (één van de drie vicariaten van ons bisdom. De andere zijn Deventer en Arnhem) waardoor ik namens de aartsbisschop het contact onderhoud met de priesters, diakens, , religieuzen, pastoraal werkers en parochiebesturen in ‘mijn’ vicariaat. Tevens werd ik vicaris voor liturgie en bedevaarten voor ons hele bisdom. In 2010 werd ik tevens hulpbisschop van Utrecht. Als hulpbisschop maak ik ook deel uit van de Nederlandse bisschoppenconferentie en ben ik referent voor de vier terreinen van Kerk en Jodendom, Interreligieuze dialoog, Bedevaarten en Kerkelijke kunst.
Een bisschop heeft een wapenspreuk. Ik heb gekozen voor de belijdenis van de apostel Petrus: ‘Christus Filius Dei vivi’ (Gij zijt Christus, de Zoon van de levende God). Daar gaat het mij om in ons geloof en Kerk-zijn, dat wij leven door Hem, met Hem en in Hem, omdat Hij de gezondene van God is, onze uiteindelijke vrede, Hij die zich aan ons blijft geven in de Eucharistie.