Harry Huisintveld o.p.
* 9 september 1949 † 22 juni 2025
Zondag, 22 juni, op de Parochiedag in Mijdrecht/Wilnis, is er even door mijn hoofd geschoten: ‘hé, Harry is er niet’. Toen ik die avond, samen met mijn man door Abcoude wandelend, een huis passeerde waar Harry en ik dit jaar een familiegesprek voerden, moest ik opnieuw aan Harry denken…
Heel veel gedachten en herinneringen werden en worden wakker geschud, sinds ik een dag later, maandag aan het begin van de middag, hoorde dat Harry is overleden… Het maakt stil…: Harry is niet meer tastbaar in ons midden. Ook stemt het dankbaar te beseffen om zo’n mooi mens te mogen kennen…
Een schets van Harry geven is eigenlijk ondoenbaar, want die schiet altijd tekort…
Harry is geheel en al Dominicaan. Het doel van de orde om het evangelie van Jezus Christus te verkondigen omwille van het geluk van mensen, om mensen in hun kracht te zetten, heeft Harry altijd en voortdurend nagestreefd: van iedere zondagse viering waarin Harry voorging, nam je iets mee: een formulering een gedachte die echt inspireerde, waar je nog een poosje op kon kauwen… Maar ook zijn tussendoor-berichtjes ter voorbereiding op een viering of wat dan ook: altijd voorzien van mooie woorden met een diepe, warme inhoud, die je goed deden. Een groot deel van de zaterdag besteedde Harry aan de voorbereiding van de zondagse eucharistieviering. Dat was zijn vervulling, iedere zaterdag weer. Dat leidde tot inleidingen en preken waar je wel even voor kon gaan zitten. Voor de meeste gelovigen heel boeiend en vormend in geloof; voor een enkele eenvoudigweg te veel woorden.
Harry heeft altijd omgezien, naar de verdrukten, naar de mensen die in de hoek staan, hier in Vecht & Venen. Niet alleen in woorden, maar concreet heeft hij naast ze gestaan, ze onder dak gebracht, ze te eten gegeven… Daarbij leefde hij vanuit de kernwaarde, ‘dat je alleen naar een ander kunt omzien, als er ook naar jou wordt omgezien; omdat je eenvoudigweg niet vanuit je hart kunt leven, zonder de ander’.
Harry heeft het in zijn leven niet gemakkelijk gehad. De gezondheidssituatie van zijn broertje leidde al jong tot verdriet. Zijn eigen gezondheid is bepalend geweest voor het verloop van zijn hele leven. En ook de kerk zelf heeft Harry veel verdriet gedaan. Harry heeft dat verdriet een plek kunnen geven en dankbaarheid voor zijn ‘over de eeuwen heen geroepen zijn’ voerde de boventoon in zijn wezen, in zijn leven, in zijn werk in en voor de parochie.
Harry heeft met grote regelmaat verkondigd, dat wij christenen, gelovigen, iets heel bijzonders delen, want, zo zei hij dan ‘wij geloven in de verrijzenis!’ In dat geloof mogen wij er nu op vertrouwen, dat Harry voorgoed is thuisgekomen bij Hem, die Harry heeft geroepen om zijn volgeling te zijn, om zijn leven in Zijn teken te stellen. Ook mogen we erop vertrouwen dat Harry is herenigd met zijn ouders, met zijn broertje, met andere dierbaren die hem zijn voorgegaan en dat hij is opgenomen in Gods eeuwige en tedere liefde.
Wij wensen de familie van Dominicanen, de familie van Harry, alle vrienden, bekenden en parochianen sterkte met dit verdrietige verlies.
Tot slot: lieve Harry, we zullen naar jouw voorbeeld de weg proberen te gaan die Liefde is, de weg van ‘ónze Enige Voorganger’, Jezus Christus.
Namens de Kernredactie van parochiemagazine ONE
Margo Birkhoff
Op zaterdagmiddag van 15.00 tot 16.30 uur is er gelegenheid om afscheid van Harry te nemen in Uitvaartcentrum Van Dijk aan de Harmonieweg 3 in Maarssen.
De eucharistie bij zijn uitvaart wordt gevierd in de St. Dominicuskerk aan de Prof. Molkenboerstraat 7 in Nijmegen, op maandag 30 juni om 11.30 uur. Aansluitend vindt de begrafenis plaats op het kerkhof van de dominicanen aan de Willem Schiffstraat. Na afloop is er gelegenheid om elkaar te ontmoeten in Rustoord, Postweg 60, Nijmegen.
Deze link brengt u bij drie interviews met Harry Huisintveld, die eerder in de ONE verschenen zijn.
Rouwcirculaire Harry Huisintveld
