Jakobus 1: 23 en 24: “Wie het woord hoort maar niet volbrengt, lijkt op iemand die het gelaat waarmee hij geboren is, in een spiegel beschouwt. Nauwelijks heeft hij zich bekeken, of hij gaat heen en is vergeten hoe hij er uitzag.”
Jakobus is iemand die er geen doekjes om windt. Hij vindt gepraat over geloof wel aardig, maar wanneer hij er in de praktijk niets van ziet, dan hoeft het van hem niet. “Practise what you preach”, is bij hem een lijfspreuk. Precies zoals ook Jezus verkondigde in zoveel gelijkenissen. In de loop van de eeuwen hebben velen hier gevolg aan gegeven. De hele gezondheid-, armen- en gehandicaptenzorg is door veel zusters en broeders opgepakt en vorm gegeven. Zij hebben hun leven gegeven om voor anderen te zorgen en zo de basis gevormd van de gezondheidszorg zoals we die vandaag kennen. Nu de overheid al die taken heeft overgenomen en we aan alle kanten zien dat het vastloopt, komt opnieuw de vraag of we voor elkaar zorg hebben en hoe we dat gaan doen.
Een belangrijk aspect mogen we daarbij onder ogen zien. Een samenleving bestaat niet bij de gratie van een goed lopende economie waar iedereen vooral aan zijn eigen recht komt, maar op het vormen van een gemeenschap van mensen die het welzijn van elkaar voor ogen hebben. Wanneer je dan in de spiegel kijkt, zie je niet alleen jezelf, maar je ziet een mens zoals mensen om je heen, een onderdeel van een gemeenschap, die oog heeft voor elkaar.