Efeze 2: 17: “En Hij is gekomen en Hij heeft vrede verkondigd aan u die veraf waart en vrede aan hen die dichtbij waren.”
Wat zien wij uit naar vrede. Zeker nu naar zoveel jaren van vrede in Europa er een groot conflict is in Oekraïne en iets verderop in Gaza. Wanneer zullen de wapens zwijgen en gaan we in gesprek met elkaar en komen we af van machtsmisbruik? De vrede lijkt soms ver weg en soms is hij dichtbij. De hele mensengeschiedenis is doortrokken van oorlog en strijd. De Bijbel is daarvan een keiharde getuige, net zoals onze christengeschiedenis. Jezus heeft de vrede verkondigd en ons de opdracht gegeven om die vrede uit te dragen en vooral die vrede zelf te zijn. Jezus heeft het verkondigd aan alle mensen, waar ook op de wereld, ver weg en dichtbij. Deze boodschap is uitgegaan van de apostelen en zo over de wereld verspreid. Hoe moeilijk het is om die vrede vast te houden, is wel gebleken. Toch is dat de opdracht die we hebben. Vrede uit te dragen. We doen dat elke viering met de vredeswens, die we ook aan elkaar geven. Een kleine stap, wel een bewustwordingsstap. De vrede begint op je eigen vierkante meter en van daaruit kan deze verder gaan. Het is zo belangrijk dat we de vredeswens niet als ritueel zien, maar als een daadwerkelijk toewensen van die vrede aan elkaar. Dan beseffen we dat vrede niet vanzelfsprekend is en dat je wat voor moet doen. Namelijk, een vrede die in jouw leven werkelijkheid is en gestalte krijgt. Jouw vrede naar de wereld om je heen.