Colossenzen 3: 2 en 3: “Zint op het hemelse, niet op het aardse. Gij zijt immers gestorven en uw leven is nu met Christus verborgen in God.”
Pasen is een grote feestdag, de grootste in de kerk en gelijk is het een groot mysterie. Wij zijn met Jezus gestorven en daardoor leven we. Het is een mysterie en daarmee ook een geloofszaak. Je kunt er een heleboel over zeggen dat theologisch helemaal correct is en gelijktijdig je hart niet raakt. Waar gaat het in de kern om? Dat God van ons houdt en dat Hij zelf in Jezus mens is geworden om ons weer bij God te brengen. Dat is mooi, maar hoe merk je dat? Dat merk je in het dagelijks leven doordat God zich aan ons bekend maakt. Er zijn heel veel getuigenissen van mensen die aangeraakt zijn door iets wat ze God noemen, die Jezus ervaren of zelfs gezien en gehoord hebben, door mensen die een hemelse ervaring hebben gehad. Al die getuigen vertellen dat er een God is en dat Hij zich om ons bekommert en ons nabij is. Niet een God die onze problemen oplost, maar die ons helpt in ons leven door zijn nabijheid, door een glimp van het hemelse en de moed en kracht geeft om door te gaan. Wanneer je dat hebt ervaren, dan wordt ook het mysterie en de weg van Jezus steeds duidelijker. Zijn overwinning aan het kruis wordt dan begrijpbaar en wordt duidelijk dat we ons mogen richten op het hemelse, niet op het aardse. Het aardse gaat voorbij, maar het hemelse is er voor eeuwig. Dat hoeven we niet alleen te doen, Hij is ons daarin nabij en helpt ons wanneer we het goede willen doen, maar het soms niet lukt. Sta op! Zo roept Jezus ons toe. Sta op uit je situatie en denk aan je hemelse roeping. Ik ben met je tot aan het eind van je dagen. Misschien toch niet zo’n groot mysterie.