2 Korintiërs 8: 15: “Waarvan de Schrift spreekt: Hij die veel had verzameld, had niet te veel, en hij die weinig had verzameld, kwam toch niet te kort.”
Paulus grijpt in deze zin terug op het volk Israël in de woestijn toen het brood (manna) uit de hemel kwam. Het vertelt hoe er voor iedereen voldoende was, ongeacht of je veel of weinig verzamelde. Is dat niet een ideale situatie? Wanneer genoeg ook genoeg is en je daarover tevreden bent. In onze westerse wereld hebben we dat verleerd. De economie is de nieuwe afgod en deze lijkt wel nooit genoeg te hebben. Het gaat altijd over groei, terwijl we allang weten dat we niet verder kunnen groeien, maar dat we moeten krimpen. We blijven echter maar doorgaan, net zolang tot de wal het schip keert en dat gaat pijn doen. Bij God gaat het niet over economie als groei, het gaat over het groeien van ons als mens, dat wat we wel eens welzijn noemen. Jezus zegt dat God de Vader wel weet dat we voedsel, kleding en een dak boven ons hoofd nodig hebben. Daar wordt wel voor gezorgd wanneer we gewoon ons werk doen. Hij vraagt aan ons om onze belangrijkste bezigheid te richten op God liefhebben boven alles en onze naaste als onszelf. Dan ben je niet bezig met de groei van je eigen behoefte (die meestal onverzadigbaar is), maar het de groei van je innerlijk en van je naaste. Dat geeft een heel andere wereld.